Railtoerweekend
Wij gaan dit jaar naar het Sauerland, naar Landgashaus Wüllner, hier zijn wij al eens eerder geweest.
Mijn eerste keer............
Ja ja dit klinkt spannend en dat was het ook!
Vorig jaar heb ik mijn vriend nog moeten ophalen bij Altena omdat zijn motor ermee stopte tijdens het motorweekend. En dit jaar mocht ik dan eindelijk mee J
We vertrokken op donderdagmiddag 26 mei rond 16.00 uur vanuit Spijkenisse. Het waaide al enorm die dag maar het was nog droog gebleven. Totdat we vertrokken...... we zaten nog geen 5 minuten op de motor of het begon al te regenen. Gelukkig hadden we mooie matchende regenoveralls gekocht dus mocht het blijven regenen, dan hadden we nog een alternatief om ‘droog’ te blijven. Eenmaal op de snelweg aangekomen twijfelden we of we de overall moesten aantrekken. De regen werd al minder en laten we eerlijk zijn, zo’n overall is ook niet echt mooi. ‘Laten we nog even doorrijden tot Breda en dan zien we wel verder’, hadden we afgesproken.
In Breda hadden we nog even de Buienradar gecheckt en rondom Eindhoven zou het weer gaan regenen, dus we trokken allebei onze overall aan. En je raadt het waarschijnlijk al, die hele avond is het droog gebleven. Typisch.....
S’Avonds heb ik de meeste mensen al gezien en met een aantal ook kennis gemaakt. Kan niet anders zeggen dat iedereen ontzettend vriendelijk was en makkelijk in de omgang. En ook van alles wat, jong/oud, man/vrouw, uit alle hoeken van het land en allerlei motoren. Ook een gaaf gezicht om al die motoren bij elkaar te zien, zeer indrukwekkend! En die sfeer onderling, net een grote familie.
Zaterdag was de dag waarom je zelf mocht kiezen wat je ging doen. Wij kozen ervoor om de omgeving te gaan verkennen per motor. Met een redelijk klein groepje (ik schat 10 motoren) zijn we gaan rijden. Dat was ook erg leuk. Je rijdt dan toch een ander tempo, vaak sneller, en daar ging het die mensen toch vooral om. Lekker stukkie scheuren! Lekke kopje koffie gedronken in een dorpje, daarna ook wat gegeten, erg gezellig. Volgend jaar weer?
Zondag, dag van vertek. Het weer zag er een beetje dreigend uit, maar het is toch de hele dag droog gebleven. Aan het einde van de middag werd het zelfs warm. Moet zeggen dat we toch geluk gehad hebben met het weer. Want de voorspellingen waren toch een stuk minder positief.
En toen was het moment daar; je weet dat je nog maar even hebt op een Duitse snelweg, waar je geen snelheidslimiet hebt. Daar moet je natuurlijk gebruik van maken. En dat hebben een aantal rijders ook gedaan. George moet het haast wel jammer gevonden hebben dat ik achterop zat, want ja, je hebt dan toch extra gewicht bij je. Maar we hebben toch nog een respectabele snelheid behaald van 225 km/u. Niet slecht voor 2 personen toch?
Het avondeten was ook een leuke afsluiter. Voor een laatste keer iedereen nog even bij elkaar en het eten was ook erg goed geregeld.
Ik vond het hele weekend echt geslaagd en ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die al jaren meegaan. Ik zou het zelf ook leuk vinden om volgend jaar weer mee te gaan.
Groetjes en hopelijk tot ziens
Naomi
Verslag van de motortoer mei 2011 naar het Sauerland.
Aangemoedigd door Bart Niemeijer begon ik aan een avontuur die ik niet voor mogelijk had gehouden 6 jaar geleden: juist in mei 2005 werd ik getroffen door hartproblemen die op mij grote indruk maakten. Na het dotteren en de revalidatie kreeg ik van de cardioloog de opdracht om dingen te gaan doen die ik tot op dat moment niet deed. Sporten deed ik al veel en ik had ook nog een oude racefiets staan waarop ik een paar keer per jaar een ritje maakte. Ook had ik vroeger, zo’n 40 jaar geleden, een motor gehad: een Kreidler 50 cc. Deze werd van de hand gedaan toen ik liever met mijn meisje, (tot op de dag van vandaag mijn echtgenote), in de auto afscheid wilde nemen. In december 2008 kwam onze zoon met het idee om samen een motor te kopen. Zijn ex-schoonvader stopte met motorrijden en verkocht zijn Harley Sportster 883 (2006) met nog geen 3000 km op de teller. Deze hebben we samen gekocht en onmiddellijk “geschorst” tot 1 april. Vanaf 1 april 2009 ben ik op deze Harley gaan rijden en al snel bleek dat dit niet mijn “ding”was: ik ging met de motor naar mijn werk over een afstand van 17 km met 34 stoplichten. Ik ging na een week compleet door mijn rug en kon 3 maanden niet op de motor. Na onze (kampeer) vakanties die zomer ging ik het in september weer proberen en al snel was het weer mis. Toen was het duidelijk: deze motor moest weg en ik kocht een nieuwe Motor Scooter. Het werd een Yamaha 400 Majesty. Hiermee hoefde ik alleen gas te geven en deze bevalt mij tot op de dag van vandaag uitstekend. Ik hoop met bovenstaande, (er werd tijdens de rit nogal eens om gevraagd), een ieder duidelijk te hebben gemaakt waarom ik geen Harley-motor meer heb en toch veel plezier beleef aan het rijden op deze Yamaha. Maar ik moet ook toegeven dat ik de Harley toch wel miste en deze graag had bereden deze tocht. Inmiddels heb ik ook een nieuwe racefiets waaraan ik verslaafd geraakt ben. Heb dit seizoen inmiddels ook al zo’n kleine 1200 km gereden met een groepje liefhebbers van deze tak van sport
Terug naar het motorweekend wat voor mij dus de eerste keer was dat ik zover en met zoveel mensen tegelijk mocht meemaken.
Het vooruitzicht v.w.b. het weer was niet al te best. Vlak voor mijn vertrek keek ik naar de lucht en schrok van de zwarte wolken die niet veel goeds voorspelden. Echter toen ik enkele minuten later vertrok richting Bart en Benno werd het droog en heeft het die dag niet meer geregend. De reis naar Geleen was voor mij wel een proef met die zware wind maar ik sloeg mij er doorheen en we haalden Andries op bij De Lucht: de drie MUSKETIERS en een volstrekt onervaring rijder waren bij elkaar. We reden direct door naar het Van der Valk Hotel. Na het inschrijven in het hotel de kamer gezocht en werden we snel opgehaald voor de ontmoeting met overige motorrijders en een gezellige avond. Veel bekenden werden er door de Muskertiers begroet en de stemming zat er snel in. Nadat we lekker ingedronken hadden en het zeer gezellig werd, werden we weer opgehaald om bij het hotel nog een afzakkertje te pakken. Duidelijk werd mij die avond dat ik direct opgenomen werd in de groep wat ik als heel bijzonder beleefde.
Na een goede nachtrust gingen we weer naar het complex waar we elkaar de avond ervoor hadden ontmoet voor het ontbijt. Vanaf dat moment was alles zo verschrikkellijk goed, gedisciplineerd en georganiseerd geregeld dat ik echt meerdere keren dacht: hoe is dit allemaal mogelijk!!!!!!!!!!!
Nadat het ontbiit was genuttigd en de toespraken van Teun en Peter waren geweest werden we in 2 groepen verdeeld en kon de rit naar Winterberg beginnen. Het was voor mij de eerste keer dus ik ging nogal eens in de fout met inhalen, verkeerd rijden etc. Gelukkig werd ik hier op een plezierige manier op gewezen zodat ik het voor mij en vooral voor de motors om mij heen veiliger werd. Regelmatig maakten we een stop om even te drinken, een peukie te roken of een broodje “zelfgebakken” frincandel (wat een goed idee zeg om dat zo te doen) te nuttigen. Uiteindelijk kwamen we in ons hotel vlak bij Winterberg aan alwaar we bij inschrijving direct aan de schnaps werden gezet. Even de kamer gezocht en werd er een welkomsdrankje genuttigd door de Musketiers. Beneden in de zaal werd er een biertje gedronken en werd er een diner verzorgd. Het werd weer een gezellige avond met veel bier en wijn. Ook kwamen de fricandellen later op de avond weer van stal en werd het goed laat. Pas de volgende morgen bleek dat er een Musketier niet meer wist waar hij logeerde. (wij zaten met z’n vieren op de bovenste verdieping) Gelukkig werd hij opgevangen door een college-motorrijder en heeft hij nog even op de bank bij hem geslapen. Om 9.00 uur stonden er 2 bussen klaar voor een rondleiding bij de grootste bierfabriek van Duitsland: Warsteiner. Na een introductiefilm een perfecte rondleing met een open bus. Heel mooi om eens te zien hoe alles in zijn werk gaat om die mooie gele rakkers te fabriceren. Na afloop een paar van die gele rakkers op her zonnige terras genuttigd waarna we vertrokken naar Winterberg voor een paar vrije uurtjes. Heerlijk rondgeslenterd en even op een terras een bakkie cappuccino!!!! genomen. Daarna weer naar het hotel waar voor ons een heerlijke b.b.q. werd gereserveerd in de tuin van het hotel. De Hollandse muziek bracht een ieder in stemming en de beentjes gingen van de vloer. Toen Els op de tafel ging dansen was de boel helemaal los. Voldaan van deze weer schitterende dag zocht iedereen weer het bedje op om de volgende morgen weer richting huis te vertrekken. De terugreis werd ook weer een mooie tocht met als einddoel een perfect afscheidsdiner in Babberich. 2 mooi oude motoren stonden tussen het fantastisch diner. Na de afscheidstoespraak van Teun en Peter volgde het afscheid van een geweldig weekend waarop door mij met een fantastisch gevoel op wordt terugekeken. Ik hoop dan ook dat ik volgend jaar weer deze tocht kan en mag beleven.
Ik wil tot slot Teun, Peter, Els en de hele crew, (wat perfect zeg hoe iedere keer weer de weg of de rotonde werd afgezet), hartelijk bedanken voor deze tocht en hoop dat er nog vele zullen volgen. Ook wil ik Bart, Benno en Andries (de Musketiers) bedanken voor het mooie weekend.
Groetjes van Adrie van der Maden uit Hoofddorp.
