Railtoerweekend
We gaan naar de Eifel in Duitsland !!!!
Hallo Railtoerdeelnemers
Beste mensen, dit jaar is het te merken dat de crisis overal is toegeslagen. De sponsoren kunnen minder besteden aan het budget, daarom hebben we de prijs moeten opschroeven. Dit heeft tot gevolg dat het voor sommige mensen te duur wordt om mee te gaan en de insteek voor ons is dat het voor iedereen toch betaalbaar moet zijn. Het hotel wat we geboekt hebben heeft plaats voor 120 personen en wij dachten dat in het 10e jaar wat toch een lustrum is een groter aantal inschrijvingen zou zijn, dit is echter blijven steken op ongeveer 75 personen, dank aan de banken met hun geldverslindende topmanagers die waarschijnlijk hun eigen huishoudboekje wel met vele miljoenen per jaar zien groeien.
Niet getreurd, we hebben met de middelen die we hebben en de onuitputtelijke inzet van de begeleiding er weer een prachtig weekend van weten te maken.
We zijn verschillende keren om tafel geweest met de hotel eigenaar, de begeleiding en niet te vergeten de vele keren dat Peter en ik bij elkaar gekomen zijn om een en ander te bespreken.
Hier komt bij dat de organisatie van de Noorwegen trip ook het gehele jaar door de organisatie van het toerweekend doorkruist, dus we zijn erg blij dat de computer bestaat want anders was het niet meer te scheiden, wat een informatie is er te verwerken. Maar nu ik dit schrijf is het 8 april en het lijkt wel of er toch weer een beetje vorm komt in de te plannen toerritten. Het Railtoerweekend virus daar zijn Peter en ik nu eenmaal mee besmet dus gaan we er weer voor, ook al denken ze thuis wel eens, die ouwe, daar begint ie weer over dat weekend, we weten het zo langzamerhand wel. Kul !!!, ik vind het gewoon leuk en ik zou het gebeuren voor geen goud willen missen, het voelt als een warme deken die om je heen geslagen wordt als je iedereen weer happy ziet.
Tot snel, liefs Teun
Het zou leuk zijn als we wat verslagjes binnen zouden krijgen van de bevindingen van de mensen die meegegaan zijn met het weekend, schrijf aub en stuur het op.
Verslagje:
Vrijdag 07-05-2010
De vrijdagmorgen begint met de eerste 125 km op de snelweg naar Meersen, het weer is niet best,
Na de briefing gaan we op pad met 75 personen. Groep een gaat voorspoedig naar de lunch in België, waar we frites met een balletje gehakt gegeten hebben, dit allemaal in de regen, weliswaar geen harde regen maar toch werd je er al met al nat van. Na de lunch werd het droog en was het mooi rijden tot aan het eindpunt aan de moezel. We hadden nog wel een schuivertje door Andries Wiertz maar dit liep gelukkig allemaal goed af. Voor de rest ging alles volgens plan. Groep twee had meer pech en heeft door een ongeval afscheid moeten nemen van onze Bas die onderuit ging en hierbij een paar ribben brak en zijn sleutelbeen. Na dit te hebben afgehandeld ging na een kleine twintig minuten de motor van Peter Kranenbug kapot die niet meer door de sleutelaars te repareren viel. Het is nog niet vaak gebeurd dat de mecaniciens de problemen niet op konden lossen maar Peter had natuurlijk weer een ding mee wat misschien van tevoren even na gekeken had moeten worden. Het is trouwens wel veilig voor iedereen als Peter in de bus meerijdt hoor. Na de lunch belandde Casper nog met zijn fiets in een slootje maar reed al snel weer op de weg. Door dit alles kwamen we wel met veel vertraging bij het hotel aan waar het eten al voor ons klaar stond.
Een degelijke Duitse hap wat goed smaakte. Een dankwoord van Martin Hoogenhout aan Peter en mij namens de groep deed mij (Teun) wel even slikken hoor. Daarna zijn we maar een biertje gaan drinken. Nu krijg je na een paar uurtjes bier gedronken te hebben natuurlijk trek in iets te eten uit de snackbar, hier hadden een paar mannen uit de groep iets op gevonden. De bus ging open en er kwam een frituurpan tevoorschijn. Broodjes hamburgers en frikadellen werden er gemaakt met alles erop en eraan tot gesneden uitjes toe, geweldig, dan sta je met een mannetje of twintig buiten te ouwehoeren en te lachen met een vette hap erbij!!
We hebben ook nog een uurtje gekegeld op de kegelbaan waar Lotte het presteerde om onder een kegel door te gooien. De puntentelling was een zootje maar ik geloof dat de winnaar Hendrik was.
Zaterdag 08-07-2010
De rustdag, ook wel nodig na de barre dag van gisteren toch zijn er een paar mensen lekker gaan toeren in de prachtige omgeving en het hele goede weer. Die groep werd uitgezwaaid, Jacko en Niels hebben nog enig herstelwerk gedaan en daarna het hotel met die geweldig gezellige eigenaar de rug toegekeerd en naar de aanlegsteiger gegaan om op de boot te wachten. Geweldig leuk om met de boot opgehaald te worden voor het hotel. Het was heel lekker weer en allemachtig gezellig op de boot, biertje erbij, Steven op de gitaar (wat door het geluid van de motoren niet goed hoorbaar was) het maakte al met al dat de sfeer er heel goed inzat.
Bij Bernkastel aangekomen zijn sommige mensen meteen in de toeristentrein gestapt en hebben een toertje gemaakt, er waren echter een paar groepjes die meteen een terras opgezocht hebben en daar niet meer vandaan gingen tot het weer tijd was om met de boot terug te gaan. Met gulle hand werd de groep van Ronald en Hendrik getrakteerd op een rondje bier van één glas met twaalf rietjes erin waar natuurlijk hard om werd gelachen.
Met het zonnetje in de snoet zijn we om half vier weer terug naar het hotel gegaan. Daar was zowaar de drank nog niet op en er werd plezierig getafeld in de zon op het terras. Het eten kwam eraan, dit was ronduit goed en er werd lekker buiten gegeten. De avond was weer een happening, deze keer was er live muziek en deze kerel deed het beter dan die keer in Altenfeld, het was geen topper maar de sfeer zat er goed in. Lekker gekletst met de nieuw meegekomen mensen en een geweldige avond gehad met veel lol.
Zondag 09-05-2010
De dag begint regenachtig en al snel zijn er wat probleempjes (motor wil niet starten), die werden snel opgelost en we gingen vlug op pad. Na een paar kilometer ging Appie onderuit en had zijn hand geblesseerd dus motor op de aanhanger en Albert in de bus, voor de rest liep alles gesmeerd. Het eerste stoppie voor de blikjes toen spetterde het nog een beetje, daarna werd het droog en was het prachtig rijden. Bij de lunchplek aangekomen de motoren op de parkeerplaats neergezeten lekker aan de broodjes gegaan. De eigenaresse wist dat we met twee groepen zouden komen maar had alle broodjes al op tafel gezet die ze bezat die dag, nu had groep 1 pittig trek en niet in de gaten dat de broodjes ook voor groep twee waren dus er was al een behoorlijk gat in geslagen zodat de eigenaresse nog bij de bakker langs moest om er nog een paar te halen, het is uiteindelijk allemaal gelukt om iedereen toch lekker te laten eten. De soep was overigens heerlijk.
De tweede blikjespauze was bij een bruinkoolafgraving in de buurt van Duren. Op de parkeerplaats stond een frites kar waar je iets kon halen. Die bruinkoolafgraving was zeer indrukwekkend vooral in dit mooie weer want toen Peter, Freek en ik dit aan het voorrijden waren regende en waaide het, dan sta je er niet zo te genieten. Toen groep twee aankwam parkeerde ze de bus op de parkeerplaats en startte de aggregaat, de fritespan kwam naar buiten en er werd heerlijk gesnakt door iedereen.
Die kerel in die snackkar keek wel een beetje sip want er komt een kleine vijfenzeventig man en niemand neemt iets bij hem, die lopen naar de bus, halen er hun eigen drinken uit en eten nog hun eigen warme hap ook. Die snackpan was wel een succes hoor en wat een plezier was hiervan, de mannen hadden hun eigen T-shirt laten maken met de tekst: “het kan niet gekker, een snackpan met een stekker”. Toen weer op weg naar het eindpunt, er moet toch een einde komen aan de toer.
Het eten was bij het “Volkshoes” in Geleen en werd geweldig goed verzorgt door de uitbater John, onze complimenten voor het buffet, dit was geweldig goed en een goede maagvulling om nog voor iedereen een eindje te rijden op weg naar huis. Voor Peter en mij was het nachtwerk toen we thuis waren en zijn zodoende pittig naar de klote de koffer in geraakt.
Ik hoop dat Bas een beetje snel opknapt van de val vrijdag, er zijn 7 ribben stuk en ook zijn linker sleutelbeen, het lachen zal nog wel even pijn doen maar Bas kennende zal dit allemaal snel weer goed komen. Wie een kaartje wil sturen, zijn adres is:
Bas Euwen, Herpsestraat 10. 5256 AE in Heusden.
Voor mij was dit weer een weekend om met plezier op terug te kijken en Peter en ik gaan weer aan de slag voor de volgende keer.
Liefs Teun.
Link om fotootjes van Alan gibson te downloaden: http://gallery.me.com/alanjgibson/100418
link om fotootjes van Ludwina en Marcel v Dormolen te bekijken. http://picasaweb.google.nl/105899154066252618800/Motorweekend?feat=email#
link om fotootjes van Eddy Haayer te zien: http://ehaaijer.magix.net/
Verslag Hendrik:
Motorweekend 2010 7 t/m 9 mei (Eifel)
Eindelijk is het zover, na een jaar lang alle voorbereidingen van dichtbij meegemaakt te hebben gaan we donderdag 6 mei eindelijk op pad. Het 10e railtoerweekend is een feit.
Met een kleine club word er donderdagmiddag al vertrokken naar Waalwijk.
Na de puntjes op de i gezet te hebben met het bedrijf Altena (alwaar vrijdagochtend verzameld word en de tour begint) vertrekt het gezelschap via het Formule-1 hotel naar Café Landzicht. Hier verzameld zich in de loop van de avond een groep van ongeveer 40 personen die allen een nacht slapen in Waalwijk. De avond was reuze gezellig veel gelach, veel gepraat en mensen die ontzettend veel zin hadden in hetgeen ze dat weekend te wachten stond, namelijk Railtoerweekend 2010!!!
Vrijdagochtend 7 mei werden de mensen uit de hotels in Waalwijk gependeld naar Altena. Daar kan een ieder zijn motor weer uit de loods halen en zich klaar gaan maken voor de tour. Iedereen kwam rond de vroege klok van een uur of 8 ’s ochtends aandruppelen. Iedereen was er klaar voor, de bussen waren ingericht, de begeleiders waren ingericht (met porto’s en hesjes).
Peter hield zoals gebruikelijk een speech. Twee nieuwe begeleiders werden voorgesteld (Jerry Heinlein en George Smallenbroek).Voor Jac Nouws was er ook nog een presentje. Hij ging namelijk voor de 10e keer mee met het veelbesproken weekend. Hij ontving uit handen van de organisatie een mooi speldje ter ere van zijn 10e keer railtoerweekend.
Omstreeks kwart voor 9 was het dan eindelijk zover. Groep 1 ging zich klaar maken voor vertrek. Marco als voorrijder met daarachter een kleine 30 motoren en niet te vergeten de bezemwagen vertrokken richting de Eifel.Ongeveer een kwartier later was het voor groep twee ook de hoogste tijd en deden hetzelfde.De eerste honderd kilometer was het snelweg. Vak voor de afslag Meerssen werden eerst nog even de motoren gevoed met brandstof.
Bij de afslag Meerssen ging het voor groep twee mis. Bas Eeuwen kwam onderaan de afrit ten val!. Dit is door begeleiders zo vaak besproken hoe te handelen, maar gelukkig hadden we dit nog nooit uit hoeven voeren. Nu wel! Heel snel nam Freek (de voorrijder van groep 2) de rest van de groep op sleeptouw richting een veilige plaats om met ze allen te stoppen. 3 Begeleiders snelden zich naar Bas. De veegwagen zorgde voor het overige verkeer. En een paar begeleiders hadden in een mum van tijd de motor van Bas opgeruimd van het wegdek en meegenomen naar de stopplaats. Bas had een flinke klap gemaakt. De ambulance moest er uiteindelijk aan te pas komen en zo kwam er voor Bas helaas op vervelende wijze een vroeg einde aan het weekend.
Na dit alles ging de groep uiteindelijk door richting de Eifel, maar na een paar kilometer was er een pech-geval. Peter Kranenburg stond stil en ook die motor moest naar de garage. Hierdoor stond groep 2 weer stil wat leidde tot een ernstige vertraging want de tocht zou immers 350 km worden die dag. Toch de moed erin houdend dat het beter zou gaan vanaf daar vertrok het gezelschap. Uiteindelijk kwam groep 2 aan bij de lunch op een circuitje. Er werd ons een prima lunch voorgeschoteld. Met een gevulde maag en goeie moed ging de toer vervolgens verder. Het weer werd beter en de grote glimlachen kwamen weer terug op een ieders gezicht.
Na een prachtige route gereden te hebben en uitzicht op het einde van een lange dag, ongeveer een uurtje voor aankomst in het hotel, was er in groep 2 weer schrik. Er was weer een valpartij. Gelukkig geen lichamelijk letsel en de motor was ook nog rijbaar. Kasper was geschrokken maar was nog in staat verder te rijden. Hij ging direct achter Freek rijden. En zo werd uiteindelijk met veel vertraging ’s Avonds het hotel bereikt.
Het hotel, gelegen aan de Moessel, was prima. Het bestond uit twee gebouwen niet ver van elkaar verwijderd. In beide gebouwen sliepen de mensen. Het eten liet iedereen zich vrijdag goed smaken. Na de maaltijd werd er nog een drankje genomen in de bar!. Er werd zelfs door een groepje gekegeld. Ik denk alleen dat de puntentelling niet volgens het boekje was. Zo tegen het einde van de avond kwam toch weer een bepaald hongerig gevoel naar boven.
Dit deed Jacko besluiten om dan maar even de frituurpan aan te zetten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, werd er een bus opengetrokken en kwamen frikadellen, hamburger, uitjes, sauzen, bolletjes en een frituurpan te voorschijn. Na eerst wat twijfelachtig gelach, werd er heerlijk gesmuld. Wat een uitvinding!! Er kwamen steeds meer mensen op de lucht af en al gauw stond er en man of vijftien van een heerlijk broodje te genieten.
Toch kwam aan deze dag een einde en ging iedereen in diepe rust.
Zaterdag werd er tussen 8 en half 10 ontbeten. Ook dit was weer prima verzorgd. Er was die dag een moezeltocht georganiseerd die ons zou brengen naar het plaatsje Bern-kastel. Het gros ging mee met de boot maar er waren ook mensen die voor zichzelf motor gingen rijden door het prachtige gebied. Op de boot zelf zat de sfeer er al gauw weer goed in. Steven probeerde nog wat sfeer te maken met zijn gitaar, helaas werd dit echter door het lawaai van de boot overstemd. Volgend jaar beter, Steef.
In Bern-kastel werd een heerlijk terrasje uitgezocht om de middag door te brengen. Dit ging voortreffelijk we zaten heerlijk in de zon, zo nu en dan schaterlachend, tot pijn in de buik aan toe. Het werd veel te snel kwart over 3, de afgesproken tijd om terug bij de boot te zijn voor de terugtocht richting hotel. Ook nu was de sfeer op de boot optimaal. Ik kan niet anders zeggen.
In het hotel werd inmiddels een barbecue georganiseerd. Na lekker in de zon gezeten te hebben op het terras van het hotel, werd het startsein gegeven om te gaan eten. En, het is misschien herhaling, maar ook dit was voortreffelijk.
Jacko ging tussendoor nog even een paar motoren rijklaar maken voor zondag. Her en der werd wat gesleuteld, gebogen en vastgezet.
De avond zette zich na het eten voort in de bar. Hier was een live optreden. Het zorgde voor een sfeervolle, dansrijke en een bijzondere gezelligheid. Inmiddels was het twee uur ’s nachts en waren Jerry, Ilsa en mijn persoontje de enige overgeblevenen in de bar. Om ons heen stonden de stoelen op de tafel was alles opgeruimd en moesten we zelf voor de muziek zorgen. Dit weerhield ons echter niet om toch nog een drankje te vragen aan de O zo gezellige barvrouw! Dit was de laatste en voldaan begaven wij ons richting de kamer.
Zondag moest iedereen weer vroeg uit de veren. Om half 9 zou groep 1 vertrekken. Met wat vertraging vertrok groep 1. Groep 2 vertrok weer ongeveer een kwartier later. Na nog geen 100 meter was het echter al weer raak. Weer een stilgevallen motor!!! Het beloofde niet veel goeds, met de rit van vrijdag nog in het achterhoofd. De motor van George kon niet gerepareerd worden en werd op de aanhangwagen getakeld. Daar gingen we weer. Het weer was nog niet erg lekker het was fris en er was lichte motregen. Rond kwart over 10 half 11 werd er gestopt voor een blikje. Echter zou het niet bij een blikje blijven. De aggregaat werd aangeslingerd en de frituurpan kwam weer met alle benodigdheden voor de dag. Zodoende stond iedereen toch redelijk vroeg met een heerlijke snack op de parkeerplaats.
Onze weg vervolgden wij richting eindpunt Geleen, waar het afscheidsdiner geregeld was. Uit groep 1 kwam het bericht dat hun ook een valpartij hadden gehad, Albert was onderuit gegaan en had hierbij zijn hand geblesseerd. Verder gelukkig niets ernstigs en ook de motor was niet te zwaar beschadigd. Albert zijn motor was ook op de aanhanger gezet en Albert zelf nam plaats in de bus.
Uiteindelijk werd Geleen door beide groepen bereikt. Wel heel bijzonder hieraan was dat groep 2 eerder aankwam dan groep 1!!
Het Railtoerweekend 2010 was ten einde gekomen! Ondanks al het gebeuren. Was het uiteindelijk een fantastisch weekend.
Peter en Teun het is top om te zien dat twee enthousiaste mensen een fantastisch weekend kunnen organiseren voor zo’n groep mensen. Allemaal verschillende mensen, verschillende leeftijden, achtergronden etc. etc. Jullie creëren voor iedereen een fantastische sfeer waardoor een ieder op zijn eigen manier het weekend kan beleven.
Mannen bedankt!!!
Groeten Hendrik van Hoorn
Verslag Albert:
Jammer hé…. zo'n motorweekend is iedere keer weer veel te snel voorbij, als simpele meerijder in de toer duurt het voor mij maar vier dagen. Donderdagochtend het begin met de tassen pakken, in de middag naar Waalwijk en zondagavond laat weer thuis. In de lijn der verwachting is de tijd tussen donderdagmiddag en zondagmiddag, veel lachen, motorrijden en een paar biertjes drinken.
Terug naar het weekend, al weer een maand geleden. Sinds ik er drie jaar geleden achter ben gekomen dat het weekend eigenlijk al op donderdag begint, verheug ik me al op de donderdagmiddag. Vanaf Hoogvliet samen met Dim en Ro opgereden naar Waalwijk, dit jaar helaas met twee motoren minder. Het weerzien begint dan al bij Altena, de groep rond Peter en Teun is al aanwezig. De motor kan in de achterste loods geparkeerd worden en het opzoeken van het hotel geeft al een gevoel van ongeduld om naar het café Landzicht te gaan.
Nu ben ik misschien snel tevreden met een koude Hoegaarden, een goede maaltijd en aangenaam gezelschap, maar het is wel een prettig begin van het motorweekend. Het is op de donderdag al een samenkomst van bekenden, waarvan je het gros een jaar geleden voor het laatst gezien en/of gesproken hebt en ondanks de bekerfinale op het grote scherm is het een gezellige avond geweest. Is het voor diegenen die op donderdagavond erbij waren opgevallen dat er een tweede biljarttafel is bijgeplaatst?
Volgens Peter en Teun is er ieder jaar weer wat verbouwd geworden of iets vernieuwd, dankzij de extra inkomsten van het railtoerweekend. Zo zie je maar dat het railtoerweekend belangrijk is in deze economisch onzekere tijden. Wat ook goed geregeld was, dat er in die kroeg een rookhok is, als je daar rond 23.00 uur instapt, is de lucht nog rookvrij. Dat duurde daarna dus niet lang. Wat helemaal toppie is; onze nuchtere BOB’s, in de vorm van een onuitputtelijke Hidde en Brenda, zonder wiens inzet een gezellige avond eindigt met een lange wachttijd op een taxi of vervelender een wandeltocht naar het hotel.
Na een goed ontbijt is het volgende weerzien te Altena op vrijdagochtend. Naast een grote groep “oude bekenden” ook weer veel nieuwe gezichten. Jac, beter bekend als Mister Baileys werd in het afwezige zonnetje gezet; als enige deelnemer voor de 10e keer van de partij. Na de koffie en de ondertussen welbekende ochtendspeech van Peet was het tijd voor het opstellen van de motoren om aan de rit te beginnen. Uiteraard is de toer op vrijdag weer vergezeld geweest van bewolking, dit jaar gelukkig geen regen, ach, die paar druppeltjes.....de diverse valpartijen waren echter minder....anders had het een leukere rit naar Zeltingen-Rachtig geworden, vooral voor Bas en enkele deelnemers in groep 2. Ook bij ons in de eerste groep zijn we helaas niet zonder glijpartijen er vanaf gekomen, gelukkig wel zonder noemenswaardig letsel. Ondanks het late tijdstip van aankomst bij het rustieke hotel toch een warme hap. Teun kreeg zelfs nog een brok een in de keel, niet van het eten, maar van de cadeaus van Martin en Vincent, waarmee zij een blijk van waardering aan Teun en Peter hebben gegeven. (de shirts stonden jullie als gegoten).
De bar miste die avond voldoende gemotiveerd personeel om aan de vraag te kunnen voldoen. Zelfs aan de bar zitten was geen garantie voor een vlotte bediening. Hierdoor eerder dan de bedoeling was op de kamer een afzakkertje genuttigd, wel daardoor de snackpan misgelopen. Waarschijnlijk door de late night snack was er weinig animo voor het ontbijt, want de volgende ochtend in alle rust vrijwel alleen met Teun en Vincent (nein, nein, nein) aan de ontbijttafel. Op het binnenhof zijn er daarna zeer interessante gesprekken gevoerd, waarbij we konden vaststellen dat de dames ’s morgensvroeg minder nieuwsgierig dan dat wij mannen altijd hebben aangenomen. Na het ontbijt kwam het zonnetje door en hadden we schitterend weer, zowel voor de groep die is gaan rijden als voor de groep waarmee wij zijn gaan varen naar BernKastel. Al op de speedo zat de stemming er goed in, na het aanmeren was door een deel van de groep de lokale boemeltrein gekaapt en het lokale dorpsplein door het overige deel snel gevonden en diverse terrasjes bezet. Laten we eerlijk zijn: bier smaakt toch beter bij zonneschijn. De vriendelijke bediening zorgde ervoor dat we niet droog kwamen te staan. De vaart terug stroomafwaarts was achter de rug voor je er erg in had. Tijdens het avondeten in het hotel bij gastheer Adolf bleek wederom dat de uitbater niet op onze grote groep had gerekend en had een andere opvatting van Duitse gastvrijheid dan wat wij vorig jaar in Freren hebben leren kennen. Dit mocht de pret niet drukken en met live muziek is in de bar de stemming goed los gekomen. Had de muzikant de dames op de dansvloer beter gekend, dan had hij beslist geweten om geen pauzes tussen zijn liedjes te houden. Waarschijnlijk heeft hij dit toch gedaan om de weerloze heren die de dansvloer wilden passeren gelegenheid te geven zich uit het stof te maken, dit lukte niet iedereen, wat enkele interessante danskoppels opleverde. Later op de avond heb ik zelf gebruik gemaakt van een pauze om snel naar buiten te glippen en wat van de frisse buitenlucht te genieten. Deze buitenlucht werd minder fris in de aanwezigheid van Jacko; niet dat we het erg vonden dat Jacko kwam uitbuiken, totdat de opgebouwde druk eruit spoot en we tijdelijk de poort voor de bar moesten ontruimen. Op zondagochtend had ik even de neiging om de uitspraak van Peter: als we weer gaan is het nog steeds een mooi hotel af te doen als: ich hab es nicht gewusst. De ‘vriendelijkheid’ van de vrouwe des huizes voor het ontbijt werkte bij mij als een rooie lap op een stier. Maar ja, achteraf ben je altijd wijzer zoals ik later die ochtend merkte nadat de chauffeur van een brandweerwagen, die ons op de voorrangweg had gesneden, met gebaren wilde duidelijk maken wat ik van hem vond. Hierdoor lichtelijk afgeleid en tot spijt van mijn motor en mijn trots op een stoeprand knalde en op de geasfalteerde stoep verder gleed. Toch mazzel gehad. In tegenstelling tot Bas ben ik er alleen met een flinke kneuzing aan de rechterhand vanaf gekomen. Daarna ben ik er opnieuw achter gekomen hoe gezegend wij rijders zijn met de begeleiders en de organisatie. Ik heb vorig jaar mijn dank al uitgetypt, maar bij deze opnieuw. Zeker aan Jeroen, Mark, Dimitri en Robert voor het optuigen van de motor op de aanhangbak, maar vooral aan Vincent voor de opvang na het opstaan. Daarnaast ook dank aan ieder van jullie die met mij meeleefde, ook dat deed mij goed. Na het opladen verder in de uitvallersbus. Vincent zelf door rugklachten naar de bus verbannen, Dim en Ro door omstandigheden zonder motor, Cornelus zonder motor hebben mij uit mijn dip weten te halen. Na een minuut of vijf stilte in de bus, zelfs met Cornelus erbij, kwam de galgenhumor los. Volgens mij is humor toch de beste pleister voor de ziel. Cornelus is na een korte stop bij Eddie achterop de motor gestapt, ook om kiekjes te maken, hier kwam door een sanitaire stop van Ed niets terecht, ook misten zij hierdoor de stop bij de groeve. Niet te vergeten is de rijdende snackbar van Jacko: kent een ieder die Mastercard reclame? Frituurpan zoveel euro, frikandellen, hamburgers zoveel euro, de gezichtsuitdrukking van de snackbarhoudster onbetaalbaar. De uitbaatster van de snacktent op het parkeerterrein kon er hoofdschuddend om lachen, toen ze in de gaten kreeg waarom niemand bij haar wat te eten bestelde. Ze is maar aan het tafeltje voor de tent gaan zitten en vertelde aan iemand met haar gsm dat er een grote groep motorrijders geparkeerd stonden en zelf een lading vlees in een frituurpan aan het bakken waren. Typisch Holländer. De rit in de bus was best afzien, je wordt aardig door elkaar gehost, compliment voor Robert met welk tempo hij door de bochten scheurde, soms had ik het idee dat hij dacht op de motor te rijden. Dat mijn motor goed zat vastgesjord weet ik 100% zeker. De rit is verder zonder ongelukken verlopen en naar mate we langer door Limburg reden werd het zowaar weer zonnig. Eten in Geleen was het begin van het einde, afscheid komt ieder jaar weer veels te snel. Na het eten en het uiteengaan van de groep met de bus mee naar Waalwijk, hier zou ik met de motor verder.
De Maxim startte probleemloos, na een paar rondjes op het terrein van Altena kon ik vaststellen dat het stuur rechts een klap van de val had opgelopen en hierdoor een stuk naar binnen was verbogen. Kon er in ieder geval mee naar huis rijden, remmen lukte ondanks de zwelling en met de handgreepclip hoefde ik de gashendel niet met de hand vast te klemmen. Tegen 23.00 uur hees en dorstig thuis aangekomen. Zowel de heesheid als de nadorst waren hardnekkig in de dagen erna.
De monteur waar Peter K. een week op moest wachten, daar moest ik ook op wachten. Ierland moet volgens hem heel mooi zijn. Daarna op de levering van een nieuw stuur moeten wachten, maar in tegenstelling tot Peter's bike is de mijne wel te repareren. Er zit nu een nieuw stuur op, en sinds vorige week rij ik weer. De zwelling is weg, beschadigde motorkleding en helm zijn vervangen, dus laat de zomer maar komen. Ik wens alle deelnemers een puike zomer, een goed motorjaar zonder ongelukken en verheug me op volgend motorweekend in 2011. Iedereen die naar Noorwegen meegaat wens ik veel plezier en een behouden rit.
Ap
