Railtoerweekend
Beste mensen, ik ben weer blij dat het weekend voorbij is, alles is goed gegaan en we hebben maar een paar spatjes regen gehad, we zijn weer naar Freren toe geweest.
Donderdagmiddag/avond zijn er al een stuk of vijfendertig mensen naar Waalwijk gekomen om alvast een beetje moed in te drinken voor wat komen ging. Het was een geweldig gezellige avond.
Vrijdag na de briefing is groep een op pad gegaan waar na een kleine twintig minuten ook groep twee van start ging.
We zijn gereden richting het noorden naar de rivier en langs de oevers tot we over de rivier heen konden toen zijn we langs de rivier blijven rijden richting de Posbank.
In het plaatsje Barchem hebben we de lunch genuttigd, daar trok een van onze vaste begeleiders het niet meer en zakte in elkaar. De EHBO er Jan Koning erbij die bepaalde hulp moest er komen. De ziekenauto kwam gelukkig vrij snel en nam Peter na controle toch maar even mee naar Zutphen. Een van de begeleiders is met hem meegereisd om hem te ondersteunen en verdere beslissingen aldaar te kunnen maken.
Inmiddels is groep een al weer vertrokken naar de Duitse grens net achter Glanerbrug.
Daar enkele kilometers voorbij hebben we een blikjespauze gedaan. Tot nu toe was alles nog droog gebleven. We moesten nog maar een kilometer of 60 rijden.
Tijdens de blikjes pauze kregen we bericht van Wim dat na gedegen onderzoek, Peter weer uit het ziekenhuis weg mocht en zich weer bij de groep kon voegen. De beste vent bleek over vermoeid te zijn. Sterkte kerel. Dus ging onze volgbus richting Zutphen om Peter op te halen.
Bij de blikjespauze begon het een klein beetje te regenen, dus de regenpakken konden aangetrokken worden. (ik was dus eigenwijs om niets over mijn leren jack aan te trekken)
Al na een minuut of 10 begon het echt te regenen en dit werd zo erg dat we plaatselijk door een centimeter of 15 water moesten rijden, de straatkolken konden het bij lange na niet verwerken. (ik was dus in nog geen 3 minuten tot mijn onderbroek nat en mijn jas is nog niet droog (het is nu maandag). Groep twee reed ongeveer een half uurtje achter ons en heeft dus een paar spatjes gehad.
Bij het hotel aangekomen zijn we welkom geheten door de mensen van het hotel met een borreltje om op te warmen om daarna naar de kamers te kunnen gaan, al was nog niet van iedereen de bagage daar want dat werd door groep twee meegenomen. We hebben een geweldig gezellige avond gehad en het eten was super goed.
Op de zaterdag hadden we twee verschillende dingen gepland om te doen, een tocht rijden of Klootgolf. Aan elk onderdeel deed een leuke ploeg mensen mee en we hebben gelachen tot ons buik er pijn van deed, mensen, wat zijn jullie een leuk stel om mee te hebben.
Het weer was prachtig en we hebben tot laat buiten gezeten om een lekker kampvuurtje.
De BBQ was heel goed en er was genoeg. Wederom een geslaagde avond.
De zondag begon weer met, hoe kan het ook anders, regen, al werd het al snel droog hoor en was de rit ineens weer heel mooi. We zijn geëindigd in Babberich waar op de buffet tafel een heuse oude motorfiets stond die er mooier uitzag als toen hij uit de showroom kwam toen hij een jaartje of 30 terug nieuw was. Dit buffet was ook geweldig.
Mensen ik wil nogmaals onze kanjers van de begeleiding reuze bedanken en de sleutelploeg in het bijzonder want er zijn tijdens de drie dagen rijden door deze mannen negen motoren weer gerepareerd zodat de mensen die er op reden hun tocht konden vervolgen. Geweldig!!!
Nog even een bedankje naar Flash, zonder de portofoons loopt het gehele weekend anders, deze dingen zijn in de begeleiding en voorrijders, bussen niet te missen. Dus Flash onze harteijke dank gaat zeker ook uit naar jullie.
Trouwens die portofoon die weg was hebben we met een man of 4 een half uurtje naar gezocht, hij is terecht!!!!!!!!! (Peter had hem zelf in zijn koffer)
Ik zou het leuk vinden als we wat reactie krijgen van mensen die mee geweest zijn. Stuur het even op naar ons mail.
Lieve mensen, Bedankt voor alweer een geslaagd weekend met elkaar, en we hebben altijd de foto's nog.
Teun
Lieve Mannen,
Ik wil jullie hartelijk bedanken voor het fantastische weekend dat jullie weer hebben georganiseerd.
De andere weekenden die jullie organiseerden waren natuurlijk ook erg te gek, maar deze was voor mij het speciaalst, want het was mijn eerste keer!
Mijn eerste keer dat ik zelf motor ging rijden bedoel ik hier natuurlijk mee, hahaha, en niet in het busje zat!
Ik zag er als een berg tegenop want ik heb mijn rijbewijs in Mei 2008 gehaald, maar als ik 10 keer gereden heb in dat jaar was het veel. Ik had de afgelopen 2 weken met Wim geoefend om "baksteen" te rijden. Toen hij dat zei dacht ik dat ik over bakstenen moest gaan rijden om te oefenen om niet op mijn plaatje te gaan als er een obstakel was of zo iets, maar niks was minder waar, ik moest leren om om en om te rijden. Nou ben ik toch wel een voorzichtige rijdster, dus ik hou van afstandhouden, maar iedere keer als ik te veel afdwaalde zag ik het handje van Wim wapperen dat ik dichterbij moest komen. Na heel wat geduldig gewapper was hij na een week redelijk tevreden.
Toen was er nog een belangrijke kwestie: Het weer! Tijdens mijn lessen heb ik nog nooit regen gehad, de weergodinnen waren mij altijd gunstig gezind, wat nu dus in mijn nadeel werkte omdat het motorweekend bekend staat om het, laten we voorzichtig zeggen, niet zo'n mooie weer!
Maar goed ik ging ervoor.
Toen we vrijdag verzamelden drukte Teun me op het hart dat als ik het niet meer zag zitten dat ik me niet moest schamen, want dan zetten ze gewoon de motor op de aanhanger en mocht ik de bus in, dat haalde wel wat druk van de ketel en met kriebels in mijn buik stapte ik op de motor en ging in de groep van Teun lekker helemaal voorin staan. Het was even wennen om op mijn plaats te blijven maar algauw zat ik voor mijn doen redelijk ontspannen op de motor, in de bochten nog wat voorzichtig maar voor de rest kon ik het goed bijhouden. De blikjes/plaspauzes waren heerlijk, even de benen strekken en vooral het zitvlees even wakker schudden, want tjeemig wat gaat dat op een gegeven moment slapen zeg, pffff.
Wim had vreselijk lopen opscheppen dat als ik op de motor zat het droog zou blijven, maar jemig hè wat heb ik een vuurdoop gehad zeg! Van half negen tot half vier was het prachtig weer, niet te heet, droog en weinig weer, ik begon bijna te geloven dat het door mij kwam, maar ineens kwamen er wat druppels uit de lucht vallen tijdens een blikjespauze en gingen we er maar weer vandoor. Nou we hadden beter even 20 minuten kunnen wachten want de hel brak los, met emmers tegelijk kwam het over ons heen, ik had gelukkig net een nieuw motorpak dus ik bleef wel droog.
We moesten door een dorpje wat op een heuveltje lag en benedenaan stond een plas van wel in mijn ogen een halve meter, maar volgens Teun iets van 15 centimeter. Ik dacht heel slim om mijn benen op te trekken maar zelfs dat hielp geen moer want het water spatte nog op tot mijn navel!!! Toen we het stadje omhoog reden staken uit de zijkant van de straten stalen pijpen. Op een normale zonnige dag zou je je afvragen waar die pijpen voor waren als je daar zou lopen, maar groep 1 weet waarom ze daar zaten! Golven regenwater kwamen eruit gutsen, met enorme kracht, het leek wel of we op een rivier reden, ik voelde me een beetje een soort van Jezus maar dan op de motor, "we reden over water", hahaha.
Na het dorpje draaiden we de snelweg op om zo snel mogelijk naar het hotel te gaan, zo snel als we konden en durfden reden we op de snelweg, waar het zo grijs zag dat je iets van drie motoren voor je uit zag en daarna nog wat lampjes van de motoren daar weer voor, het was echt gruwelijk maar hoewel ik dus nog nooit met regen had gereden vond ik het best te doen, iedereen reed rustig aan, ook in de bochten dus ik voelde me niet zo onzeker. We kwamen gelukkig allemaal heel aan, sommige tot op het draad doorweekt en koud, maar dat kon een warme douche wel weer wegkrijgen.
Ik had één nare ervaring die dag en dat was dat ik bijna onderuit ging op het wildrooster, pfff wat was ik geschrokken zeg, ik kon gelukkig mijn motor nog corrigeren, dus de boom die iets verderop stond bleef me bespaard. Maar voor de rest was het een prachtige rit, en om de regen konden we later allemaal smakelijk lachen, het was wel een belevenis die alleen groep 1 had meegemaakt want groep 2 had nergens last van gehad. Zucht, soms is het oneerlijk verdeeld in het leven.
Op Zaterdag hebben Wim en ik niet gereden, gelukkig maar, want tjee hee wat hebben we een lol gehad met klootgolven. Gewapend met stokken met een klompje er aan,3 verschillend gekleurde ballen en 3 kruiwagens vol drank gingen we op pad, "een rondje om het meer doen". We waren in 3 groepen verdeeld, in mijn groepje zaten Angelique, Wim, Ab, Hans, Martin, Wang en ik natuurlijk. Wij waren de blauwe groep. In het begin ging het best goed met ons, maar naarmate de kruiwagen steeds leger werd, sloegen we de bal toch wel vaak, uhm hoe zal ik het zeggen, niet helemaal meer in de goede richting. Wang moest zelfs een nat pak halen omdat de bal het meertje in was gegaan, wat voor ons dan wel weer erg grappig was.
Een rondje om het meer zou normaliter iets van 20 minuten duren, wij hebben er 4 uur over gedaan. op ons rondje kwamen we een bejaard stel tegen die in de tijd dat wij rond het meer gingen 3 rondjes wandelden. Iedere keer bleven ze even staan om naar ons spel te kijken en we boden ze ook een borreltje aan. De mevrouw wilde dat wel en na ieder rondje kwam ze weer even een borreltje halen, hahaha, gelukkig dat ze geen 10 rondjes gewandeld hadden anders had ze waarschijnlijk een keer een afslag genomen het meertje in, gniffel.
Het was echt een leuke activiteit, hoe verder we kwamen des te meliger we werden, ik heb echt vreselijk gelachen, en was toch wel blij dat mijn ballen op het droge bleven, want het meertje was toch best wel frisjes.
Het eten was ook weer grandioos, we hadden kennissen mee die nog nooit mee waren geweest en die vroegen zich verbaasd af of het eten normaal ook zo goed geregeld was, nou echt wel! Zij hebben ook zeer genoten en willen volgend jaar ook graag weer mee en waarschijnlijk ook nog naar Noorwegen of Schotland.
De terugreis brak natuurlijk weer veel te snel aan, helaas was het eerst nog even regenachtig, maar al gauw werd het weer droog of af en toe een spettertje. Toen we de laatste 10 kilometer met de hele groep reden was dat wel even kicken, ik reed redelijk achteraan en om dan zo'n grote sliert motoren voor je uit te zien is grandioos!!! Dan voel je toch wel dat het bijzonder is om een motorrijder te zijn!!!
Het Restaurant was echt te gek, er stond gewoon een motor op de tafel (wel schoongepoetst hoor), maar wat een werk hadden ze ervan gemaakt zeg, echt schitterend en errug lekker! Dus Teun en Peter, helemaal te gek, bedankt.
